Καλοκαιράκι!

Είδαμε και πάθαμε φέτος να δούμε το καλοκαίρι. Πρώτη φορά έχει μπει ο Ιούνιος και ακόμα έχω κάνει μόνο δύο μπανάκια... Εδώ πέρσι έγκυος ήμουν, με μια κοιλιά σαν καρπούζι (κυριολεκτώ) και κάθε μέρα την έριχνα, την βουτιά μου! Την προηγούμενη Κυριακή, είδαμε που ζέστανε λίγο ο καιρός και είπαμε να δοκιμάσουμε να συστήσουμε το μπουριτάκι με τη θάλασσα! Φορτώσαμε λοιπόν την προίκα  μας, καρότσια, φαγητά, μπλεντεράκια, κυπελλάκια, κουταλάκια, πολλά φορμάκια γιατί ιδρώνει συνέχεια το πιτσιρίκι μου και φυσικά το καινούργιο μας swimtrainer που ανυπομονούσα να δω αν θα άρεσε στο μπουριτάκι! Δυστυχώς ενώ είχε ζέστη, το νερό δεν ήταν αρκετά ζεστό και ο μπουρίτος δεν γούσταρε καθόλου... Στεναχωρήθηκα γιατί πιστεύω οτι θα του άρεσε το μπανάκι... Η στεναχώρια μου ωστόσο δεν κράτησε για πολύ γιατί ο παππούς Θανάσης είχε ετοιμάσει σπέσιαλ  σουτζουκάκια και μπροστά στα σουτζουκάκια, κάθε στεναχώρια εξαφανίζεται!!! 

Χρόνια πολλά νονά!

Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς γνώρισα την Ειρήνη. Θα ήμουν περίπου 8 χρονών, η αδερφή μου 7 και η Ειρήνη, με τον δίδυμο αδερφό της 5. Είχαμε μετακομίσει σε καινουργιο σπίτι και ήταν οι νέοι μας γέιτονες. Αρχισαμε σαν παιδάκια να παίζουμε συνέχεια μαζί, πολλές φορές μάλιστα η Ειρήνη έμενε στο σπίτι μας και κοιμόμασταν μαζί. Είμασταν αχώριστες. Η Ειρήνη, η αδερφή μου και εγώ. Τσακωνόμασταν φυσικα συνέχεια! Για τους πιο χαζούς λόγους. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φορά που είχαμε τσακωθεί, η Ειρήνη απο την στεναχωρια της, είχε αρρωστήσει... Ξέρω ακούγεται μελό. Ίσως να έτυχε, αλλά εμείς όταν λέμε ιστορίες από τα παλιά, το παρουσιάζουμε ετσι!!!
Επίσης, θυμάμαι τα καλοκαίρια, που πηγαίναμε τσούρμο για μπάνιο, φορτωμένοι σε μια καρότσα, ή με τα πόδια στην παραλία Τσαμπίκα, με κεφτεδάκια σε τάπερ σαν την Βουγιουκλάκη και τραγουδώντας "εμείς οι τρεις πάμε πακέτο δεν θα χωρίσουμε ποτέ"! Και έτσι και έγινε, δεν χωρίσαμε ποτέ. Μπορεί να απομακρυνθήκαμε κάποια χρόνια, αλλά η αγάπη που είχαμε μεταξύ μας, δεν έφυγε ποτέ! Ίσα ίσα πιστεύω, οτι μετά απο τόσα χρόνια η φιλία μας έχει περάσει σε άλλο επίπεδο. Δεν είμαστε πια δύο οι αδερφες, αλλά τρεις!!!
Είχαμε συμφωνήσει οταν έρθει η ώρα να παντρευτούμε να παντρέψει η μια την άλλη. Να παντρέψει η Ειρήνη εμένα και η Γεωργία (η αδερφή μου) την Ειρηνη. Μέχρι τώρα έχει γίνει μόνο το πρώτο!

Για το Μπουριτάκι δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή. Ήθελα να έχει μια νονά, τόσο υπέροχη σαν και αυτή που είχα και εγώ και φυσικά δεν θα μπορούσε να είναι άλλη, από την Ειρήνη!
Η Ειρήνη λοιπόν σήμερα, έχει γενέθλια και θα ήθελα να της πω Χρόνια πολλά!

Ηβάκι μου (το άλλο της όνομα) σε αγαπώ πολύ! Είμαι πολύ τυχερή, που σε έχω στη ζωή μου και ακόμα πιο τυχερή, που το μωράκι μου θα έχει εσενα για νονά!!!

Υ.Γ. . Ελπίζω να σου αρέσαν οι εκπληξούλες μου!!

Μετακομίζω γιατι χωρίζω... (ε καλά, λέμε τώρα...!)

Βρε βρε βρε... Χρόνια και ζαμάνια! Ε εντάξει, όχι χρόνια, αλλά ένας μήνας πέρασε... Δεν φταίω εγώ! Μια το Πάσχα, μια οι αλλεργίες, οι ιώσεις , τα νοσοκομεία (είχαμε και από αυτά ευτυχώς όμως όχι για κάτι σοβαρό), πλειστηριασμούς (σαν και αυτόν που γνώρισα τον άντρα μου!)  και κυρίως η αναζήτηση νέας στέγης να στεγάσει τη φαμίλια, πέρασε ο μήνας. Όχι πως δεν κατάλαβα πως πέρασε, το κατάλαβα και το παρακατάλαβα και η αλήθεια είναι, ότι μου έλειψε και το μπλογκοσπιτάκι μου και τα γειτονικά σπιτάκια. Ξέκλεβα που που κανά μισάωρο και διάβαζα ότι μπορούσα από τα νέα σας, αλλά σίγουρα κάτι θα μου ξέφυγε.