Το Μπουριτάκι μου!

Λίγο πριν σβήσουμε το πρώτο μας κεράκι, κάθομαι και σκέφτομαι, πως πέρασε κιόλας ένας χρόνος!Σίγουρα το έχουν πάθει πολλοί πριν από μένα, τη μια στιγμή να έχεις ένα νεογέννητο και ξαφνικά ένα παιδάκι να τρέχει στην κουζίνα σου....

Θυμάμαι, όχι πολύ μακριά, το δύσκολο καλοκαίρι, με μια τεράστια κοιλιά, την πολύ ζέστη και τα παγωτά που καταβρόχθιζα δυο δυο! Και μετά, μια μέρα ξαφνικά (όσο και να θες 9 μήνες δεν είναι αρκετοί για να συνηθίσεις την ιδέα!), έχεις ένα τόσοδούλικο πλασματάκι να κοιμάται στην αγκαλιά σου. 

Οι πρώτες μέρες στο νοσοκομείο, αναρρώνοντας από την καισαρική (κάποια στιγμή θα γράψω και για τον τοκετού μου). Οι πρώτες μέρες στο σπίτι, μαθαίνοντας ο ένας τον άλλον. Τα ξενύχτια, η κούραση και ο φόβος.... Ναι ο φόβος. Για το αν θα είμαι καλή μαμά, αν παίρνω τις σωστές αποφάσεις, αν είμαι (που είμαι) υπερβολικά χαλαρή και κυρίως αν πάθει κάτι. Ο μεγάλος μου φόβος! Όσο και αν τον προστατεύω, όσο και να προσέχω τα πάντα, φοβάμαι. Και μάλλον θα φοβάμαι για πάντα, γιατί είναι το παιδάκι μου και είναι η ζωή μου...

Έτσι, μέρα τη μέρα, μήνα το μήνα, φάγαμε την πρώτη μας κρεμούλα, την πρώτη μας σούπα, είδαμε το πρώτο μας δοντάκι, κάναμε τις πρώτες μας συνειδητές πια αγκαλιές και φυσικά ξεκινήσαμε να μπουσουλάμε και να γυρίζουμε τον κόσμο όλο!

Τώρα, 11 μηνών πια, έχει 7 δόντια, δαγκώνει ότι έχει την ατυχία να βρεθεί στο στόμα του και κυρίως τη μαμά (πονεμένη -κυριολεκτικά-ιστορία). Αλωνίζει όλο το σπίτι μπουσουλώντας, λέγοντας ιστορίες ολόκληρες με ακαταλαβίστικες λεξούλες, σαρώνοντας στο διάβα του, τα πάντα. Παιχνίδια, μαξιλάρια, τον ανεμιστήρα(τον έσπασε), τα τραπεζομάντιλα (τα κατήργησα). Ανοίγει ντουλάπια, συρτάρια, πόρτες και γενικά δεν κάθεται στιγμή ακίνητος. Και αν κάνει καμιά ζημιά, φαινόμενο εννοείται συχνό, γυρνάει να δει αν τον βλέπω (γιατί ζημιά χωρίς θεατή, δεν έχει γλύκα...) και μου ρίχνει και ένα πονηρό χαμόγελο. Έτσι, για καλόπιασμα! 

Τέλος του μήνα, θα κάνουμε το πρώτο μας πάρτυ γενεθλίων. Έχω ξεκινήσει, εδώ και ένα μήνα, να ψάχνω ιδέες για διακόσμηση, γλυκά, δωράκια, φωτογραφίες (smash the cake!!!). Ο κατάλογος μεγάλος!  Την προηγούμενη εβδομάδα έκανα και την πρόβα της τούρτας μας. Τούρτα ουράνιο τόξο!

 Την συνταγή και τις οδηγίες τις βρήκα εδώ. Εντάξει, δεν ήταν και το πιο γρήγορο γλυκό αλλά άξιζε τον κόπο! Αντί όμως να ψήσω το κάθε παντεσπάνι μόνο του, πήρα ταψάκια μιας χρήσης και τα έψησα σε δυο δόσεις.  

Το στήσιμο από την ανυπομονησία μου, το έκανα την ίδια μέρα αλλά καλύτερα είναι να γίνει την επόμενη για την αποφυγή ατυχημάτων... Ξέρω, είχα ένα! Φανταστείτε τον Πύργο της Πίζας και θα έχετε την εικόνα της τούρτας μου!!  Ευτυχώς το διόρθωσα εγκαίρως και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Επίσης,  για γέμιση και επικάλυψη χρησιμοποίησα,  αντί σοκολάτα και σαντιγί,  απλή κρέμα ζαχαροπλαστικής, κυρίως για ευκολία.  Για στολισμό χρησιμοποίησα πολύχρωμη τρούφα, αλλά στα γενέθλια θα κάνω -εννοείται- άλλο στολισμό, ανάλογα με το θέμα μας!

Αυτά τα λίγα από μένα. Θα επιστρέψω σύντομα με νέα από τα πρώτα μας γενέθλια! Σας αφήνω γιατί το Μπουριτάκι που τόση ώρα έπαιζε στα πόδια μου αποφάσισε να δοκιμάσει τη γεύση έχει η φτέρνα μου.... Άουτς!