Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Την Κυριακή που μας πέρασε...

Την Κυριακή που μας πέρασε, πήραμε πάλι τους δρόμους! Επειδή δεν κάναμε μαζί γιορτές σαν οικογένεια, καθώς εγώ έλειπα στην Αθήνα με το μωρό, προσπαθούμε να αναπληρώσουμε  τις τόσες μέρες χώρια. Είπαμε αυτή την Κυριακή, να μην πάμε κάπου έξω, αλλά να βολτάρουμε στην πόλη που είναι χωρίς κίνηση, τόσο μα τόσο όμορφη! Νομίζεις, ότι επειδή είναι νησί, είναι όμορφο μόνο το καλοκαίρι? Μέγα λάθος!  Έχει τόσες όμορφες τοποθεσίες, που χορταίνει το μάτι σου, θάλασσα και ήλιο.

Πήραμε λοιπόν το ποδηλατάκι μας (δεν κάνουμε ακόμα πετάλι αλλά που θα πάει!) και πήγαμε στο Μόντε σμίθ! Λίγο πριν δύσει ο ήλιος και η θέα απλά σου έκοβε την ανάσα. Μέχρι και εγώ που δεν είμαι καθόλου, μα καθόλου ρομαντική,  εκεί πάνω κάτι με πιάνει...

Ο Θανασάκης μου, κορδωμένος στο ποδηλατάκι του και εμείς να βολτάρουμε χέρι - χέρι.


Αν δεν έπιανε λίγο ψυχρούλα, θα καθόμασταν λίγο παραπάνω, αλλά δυστυχώς έπρεπε να φύγουμε γρήγορα. Αποφασίσαμε να κατέβουμε κέντρο, να δούμε πως κουνιούνται οι βάρκες... Κυριολεκτικά, γιατί στο λιμανάκι ήθελα να πάμε, εκεί καλέ που είναι και τα ελαφάκια!


Φτάνοντας έξω από το δημαρχείο, είδαμε μαζεμένο κόσμο. Ρωτάω τον σύζυγο "Τι έγινε πάλι? Γιατί έχει κόσμο?" και με ενημερώνει προς μεγάλη μου έκπληξη και δηλώνω απαράδεκτη που δεν το ήξερα, πως κάθε Κυριακή με την δύση του ηλίου, κατεβάζουν τη σημαία!


Ε λοιπόν ήταν φοβερό! Για τα 15 περίπου λεπτά που διήρκησε η όλη διαδικασία, κλείσανε τον δρόμο και άγημα του στρατού, με μπάντα παρακαλώ, παρέλασαν και έπαιξαν τον εθνικό μας ύμνο. Δεν θα έλεγα οτι μου ξύπνησε πατριωτικά συναισθήματα, αλλά θα ήταν ψέμα να πω ότι δεν μου έκανε εντύπωση η όλη εικόνα. Το highlight βέβαια της όλης ιστορίας, ήταν φυσικά ο Θανάσης, που καθ όλη τη διάρκεια του εθνικού ύμνου, χτυπούσε τα δαχτυλάκια του και χόρευε στην αγκαλιά του μπαμπά του (ο οποίος δοκίμασε τον μάρσιπο για πρώτη φορά και του άρεσε πολύ!).  Άλλωστε για τον Θανάση ισχύει το "ότι ακούγεται, χορεύεται!". Σας τα είπα οτι έχω χορευταρά γιο? Ε ναι, χορεύει τα πάντα απο κλαρίνα μεχρι τσα τσα τσα (όταν βλέπουμε dancing!).


Μετά από αυτό, μας  επέτρεψα μια μικρή πολυτέλεια και πήραμε καφεδάκια, από το αγαπημένο μου starbucks, που είχα αρκετό (μα αρκετό...) καιρό να απολαύσω. Περπατήσαμε μέχρι την παιδική χαρά του ΑΚΤΑΙΟΝ, που βρίσκεται απέναντι από το λιμανάκι.  Ο μικρούλης μας όμως από την κούραση, αρκέστηκε στο να κάνει μόνο λίγο κούνια τραγουδώντας "να-να...να-να-να"! Βέβαια μετά από λίγο, από το κούνα κούνα, γλάρωσαν λίγο τα ματάκια του, οπότε και ξεκινήσαμε για το σπίτι μας! Ήταν ώρα για νάνι.....




4 σχόλια:

  1. πολύ ομορφη η βόλτα σας!!! Ο Θανασάκης ο χορευταράς είναι γλύκας!! πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ασε Ελπίδα μου χορεύει μέχρι και στις διαφημίσεις!!! Πολλά φιλάκια και στον Νικόλα σου!

      Διαγραφή
  2. πολύ ομορφη η βόλτα σας να περνάτε πάντα καλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρειάζεται και μια βολτούλα που και που να ξεσκάμε! Και εσείς να περνάτε καλύτερα εύχομαι!

      Διαγραφή