Μετακομίζω γιατι χωρίζω... (ε καλά, λέμε τώρα...!)

Βρε βρε βρε... Χρόνια και ζαμάνια! Ε εντάξει, όχι χρόνια, αλλά ένας μήνας πέρασε... Δεν φταίω εγώ! Μια το Πάσχα, μια οι αλλεργίες, οι ιώσεις , τα νοσοκομεία (είχαμε και από αυτά ευτυχώς όμως όχι για κάτι σοβαρό), πλειστηριασμούς (σαν και αυτόν που γνώρισα τον άντρα μου!)  και κυρίως η αναζήτηση νέας στέγης να στεγάσει τη φαμίλια, πέρασε ο μήνας. Όχι πως δεν κατάλαβα πως πέρασε, το κατάλαβα και το παρακατάλαβα και η αλήθεια είναι, ότι μου έλειψε και το μπλογκοσπιτάκι μου και τα γειτονικά σπιτάκια. Ξέκλεβα που που κανά μισάωρο και διάβαζα ότι μπορούσα από τα νέα σας, αλλά σίγουρα κάτι θα μου ξέφυγε.

 
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Το Πάσχα πέρασε ήρεμα, χωρίς πολλά πολλά. Γιορτάσαμε στην παραλία, με  την γιαγιά και τον παππού και έκανα και το πρώτο μου μπανάκι. Την άλλη μέρα βέβαια, είχα ρουφήξει ένα ξεγυρισμένο κρύωμα, αλλά δεν βαριέσαι μέσα στο πρόγραμμα και αυτό! Ευτυχώς και μου έκοψε και δεν μπανιάρισα και το Μπουριτάκι!!!
Εντωμεταξύ,  τους τελευταίους μήνες ψάχνουμε σπίτι στην πόλη της Ρόδου, γιατί προσωρινά έμενα στο σπίτι των γονιών μου στο χωριό.  Τα ενοίκια παντού παράλογα... λες και δεν υπάρχει κρίση, λες και οι μισθοί όλων είναι άνω των 1000 ευρώ και μας περισσεύουν... Και τα σπίτια, μαύρο χάλι!
Βρήκαμε ένα,  είπαμε  πως θα το νοικιάσουμε και περιμέναμε μετά το Πάσχα, να μας ειδοποιήσει η σπιτονοικοκυρά, να κάνουμε το συμβόλαιο... Πέρασαν οι μέρες, η μαντάμ πουθενά! Έβαλα την φίλη μου να πάρει τηλέφωνο και καλά ότι ενδιαφέρεται να το νοικιάσει και η μαντάμ το νοίκιαζε κανονικά! Οκ, δεν σου κάνουμε για ενοικιαστές, γιατί δεν μας το λες να ψάξουμε κάτι άλλο....? Εγώ ήθελα να την πάρω τηλέφωνο να της ζητήσω τα ρέστα, ως θερμοκέφαλη, παρορμητική, κριός αλλά ευτυχώς με συνέτισε εγκαίρως ο σύζυγος!
Μετά από αυτή την απογοήτευση, πήραμε πάλι τις εφημερίδες ανα χείρας, ανεβήκαμε στο μηχανάκι και πήραμε σβάρνα τις γειτονιές. ΤΙΠΟΤΑ! Σπίτι της προκοπής ούτε για δείγμα. Και σαν  να μην έφτανε αυτό, υπήρξε ιδιοκτήτρια που από το τηλέφωνο, μας ρώτησε πόσα άτομα είμαστε και μόλις είπαμε πως είμαστε ένα ζευγάρι με ένα μωράκι απάντησε "Απαπαπαπαπαπα (τόσα πα!) όχι μωρό...Ενοχλεί!!!!". Που να της λέγαμε, οτι έχουμε και σκυλάκι! Θα την έπιανε κρίση!
Τελικά για καλή μας τύχη, ο άντρας μου έπεσε πάνω σε ένα φίλο του ένα πρώι και του είπε οτι νοικιάζεται ένα διαμέρισμα στην πολυκατοικία που μένει. Όταν μου το είπε, δεν ενθουσιάστηκα. Ήμουν τόσο συνηθισμένη να βλέπουμε χάλια σπίτια, που απέκλεια την πιθανότητα να είναι καλό. Και ευτυχώς διαψεύστηκα!!! Και καλό ήταν και είχε όσα θέλαμε και η τιμή καλή και επιτρέπονται τα κατοικίδια! Και φυσικά το νοικιάσαμε!!!!
Την προηγούμενη  εβδομάδα είχαμε  καθαριότητα, μετακομίσεις, απεντόμωση γιατί έχει γεμίσει ο τόπος κατσαρίδες και ότι συνεπάγεται μιας μετακόμισης.... Το περίμενα οτι η κούραση θα ήταν αρκετή, αλλά δεν φανταζόμουν πόση!!! Αλλά είμαι πολύ χαρούμενη, που τελικά βρήκαμε σπιτάκι και ας μην είναι τέλειο και ας του λείπουν πολλά ακόμα, για να είναι λειτουργικό.... Σιγά σιγά όλα θα γίνουν!  Είχα βάλει στόχο, να μείνουμε πρώτο βράδυ στο νέο μας σπίτι, την προηγούμενη Παρασκευή, που ήταν η πρώτη επέτειος του γάμου μας, έτσι για γούρι! Απο τη φούρια μου κατάφερα και μείναμε απο την Πέμπτη! Ακόμα βέβαια χρειάζεται αρκετή δουλειά, οι κούτες γεμίζουν άνετα ένα δωμάτιο, αλλά θα βάλω τα δυνατά μου!!!
Ελπίζω να τα πούμε σύντομα! Με το που τακτοποιηθούμε θα επανέλθω δριμύτερη...!!

ΥΓ. Το Μπουριτάκι μου μπουσούλισε!!! Δεν ξέρω αν άργησε αλλά τρελαίνομαι να τον βλέπω να σέρνεται σαν το φιδάκι!!! Και όλο χαχανίζει! Θα του ράψω ένα φορμάκι-σφουγγαρίστρα να μου καθαρίζει και το σπίτι!!! χα χα χα γελάω μόνη μου πάλι....