Βελονάκι αγάπη μου!!!

Η αγάπη μου για οτιδήποτε χειροποίητο, είναι πια γνωστή. Είτε είναι βραχιολάκια φιλίας (εδώ και εδώ ), είτε είναι δημιουργίες από τσόχα (καρδιές από τσόχα και ελεφαντάκια από τσόχα), ή με χαρτόνια (εδώ), δεν έχει σημασία.
Κατά καιρούς, καταπιάνομαι με κάτι καινούργιο.  Ένα μεγάλο μου όμως απωθημένο, από την παιδική μου ηλικία ακόμα,  ήταν το βελονάκι.  Έπλεκε η γιαγιά μου με βελονάκι, κούτες ολόκληρες με σεμεδάκια, κουβέρτες, στολισμένες πετσέτες με περίτεχνες δαντέλες....
Πάντα της έλεγα να μου μάθει, αλλά επειδή οι μέρες ήταν λίγες (η γιαγιά Αθήνα, εμείς Ρόδο), ποτέ δεν προλαβαίναμε.  Μετά έφυγα για σπουδές, μετά "έφυγε" και η γιαγιά, οπότε και δεν κατάφερα να μάθω την τέχνη..
Πριν κανένα μήνα,  ετοιμαζόμουν να πάω σούπερ μάρκετ, ξαφνικά αντιλαμβάνομαι, ότι έχω χάσει το πορτοφόλι μου, με ένα αρκετά μεγάλο ποσό μέσα, που προοριζόταν για λογαριασμούς.  Φανταστείτε την στεναχώρια μου. Πιο  πολύ όμως, με τρόμαξε το γεγονός, ότι κάποιος μπήκε -ξανά- στο σπίτι μας. Μένουμε σε ισόγειο και έχουν μπει άλλες δύο φορές στο σπίτι, οπότε καταλαβαίνετε την απόγνωση μου.

The ugly truth...

...τι δεν μας είπαν για την μητρότητα...

Ναι οκ, η μητρότητα είναι υπέροχη, δεν αντιλέγω. Κοιτάς το γλυκό του μουτράκι και λες, αποκλείεται αυτό το αγγελούδι να είναι δικό μου...(είδες ξεκινάω γλυκά...).

Δεν είναι όμως πάντα έτσι! Και κανείς δεν θα σου πει, για το σιχαμερό κομμάτι της μητρότητας....

Αν είσαι μάνα, ΞΕΡΕΙΣ! Αν είσαι μάνα, παραπάνω των δύο παιδιών, τότε ΞΕΡΕΙΣ καλύτερα!

Όταν η μαμά αρρωσταίνει...

...μια ταινία για όλη την οικογένεια....

 

Οι μαμάδες, δεν αρρωσταίνουν ποτέ. Ούτε κουράζονται ποτέ. Σίγουρα, δεν κοιμούνται και ποτέ. Θα έλεγα, ότι δεν κάνουν και μπάνιο ποτέ, αλλά είπα να μην το παραχε..ω! Α! Μια που το θυμήθηκα και τουαλέτα -σχεδόν- ποτέ πάνε! 

Το θέμα βέβαια, δεν είναι , ότι οι άλλοι το βλέπουν έτσι, το θέμα είναι, ότι εμείς το βλέπουμε έτσι. Εγώ πιστεύω, ότι αν κοιμηθώ μια ώρα λιγότερο, δεν χάθηκε και ο κόσμος και πως, δεν πειράζει που αντί να ξεκουραστώ, θα ξεκινήσω να φτιάχνω ένα γλυκάκι, έτσι "για να υπάρχει και κάτι στο σπίτι"! 

Στο τέλος βέβαια, όσο και να καθαρίζεις, το ίδιο χάλια είναι το σπίτι και το γλυκάκι το έχει φάει (όλο) ο αγαπημένος σου σύζυγος και αν έρθει κάποιος επίσκεψη, του λες "έχω τοστάκια, να ρίξω δύο στην τοστιέρα?"

Έρχεται όμως εκείνη η μέρα, που δεν περίμενες ποτέ ότι θα έρθει, λες και είναι το πιο παράλογο σενάριο, λες και είσαι super woman και αυτά τα μικρά και ασήμαντα, ποτέ δεν συμβαίνουν σε σένα και ....αρρωσταίνεις! Και ξαφνικά δεν μπορείς να σηκωθείς από τον καναπέ, αλλά αναγκάζεσαι, γιατί η ίωση που σε έχει χτυπήσει αλύπητα, σε χτύπησε στο στομάχι και το περιεχόμενου του φωνάζει απεγνωσμένα, πως δεν μπορεί να κρατηθεί άλλο!